Donderdag 7 april 4u30: De wekker gaat af. De grote dag is aangebroken. Wat in november 2021 ontstond als een wild idee om de campagne ten voordele van G-Sport Vlaanderen mee vorm te geven, werd als een koude rilling over het lijf plots werkelijkheid. 

Half-ontwakend, in mijn boxershort, keek ik naar mijn volledige voorbereiding van de dag voordien: kledij, materiaal, eten (veel eten) en drinken (nog meer drinken), ... mmm Time for Coffee!! Godzijdank verbleef ik in het Calpe House van Cycle Coffee Society, een pareltje voor de wielersport waar luxe en koffie (God thank you) centraal staat. 

De slaap was goed, vormpeil intact, de weersomstandigheden ideaal. Vastberaden stapte ik in de auto met mijn persoonlijke directeur sportif, mijn vader Jan, naar de voet van Coll de Rates in Parcent. Op deze plek zou ik me wagen aan 26 beklimmingen, op en neer langs dezelfde kant, om zo de Everesting challenge binnen te halen. In deze challenge moet je op een vast Strava segment naar keuze het totaal aantal hoogtemeters overwinnen van de Mount Everest (8848m). Via een handige calculator op de officiële website www.everesting.cc kreeg ik vooraf inzicht in het aantal beklimmingen, de totaal aantal kilometers, het energieverbruik en hoelang ik erover zou doen (theoretisch gezien). Dit kwam wel even binnen :D Ik geef je graag een screenshot: 

We wisten waar we aan toe waren!

• 9057hm = 30x de Eifeltoren 
• 339,5km = bijna de helft van de grensomtrek van Vlaanderen (796km)
• Geschat verbruik van 8349kcal = equivalent van 33 McDonald's Hamburgers
• Ik schatte 4 stops in van 20min om te eten, te drinken en van kledij te wisselen
• Goed voor een kleine 20u :)

Om 5u55 was het dan zover... Ik begon aan mijn Everesting Challenge. Het was nog pikdonker, met een petzel op mijn stuur gemonteerd en achterlicht, warm aangekleed, begon ik aan mijn eerste beklimming. 

Hoe bereid je je hier op voor? Kan je dat wel? Fysiek kan je je zeker voorbereiden. Kracht, stabiliteit en lange rustige duur inspanning zijn de golden keys. Je moet langdurig eenzelfde power output kunnen aanhouden. Zulke inspanningen zijn haast onmogelijk aan hoge intensiteit. Dus je zal jouw rustige duur zone's vooral moeten trainen en in het bijzonder jouw vetmetabolisme. Bij mij kwam dit overeen met Wattage zone 1 en 2. De geschatte power output van 164W (2,1W/kg) zou overeenkomen met +/- 50% van mijn FTP waarde (315W ofwel 4,1W/Kg)

Op vlak van fysieke inspanning durf ik zeggen dat ik dit goed tot zeer goed heb doorstaan. Omdat je de inspanning niet kent, tast je een beetje in het duister. Maar de fysieke paraatheid was er, daar twijfelde ik niet aan. Het was enkel hopen dat je de man met de hamer niet zou tegenkomen. Ik heb slechts 2 fysiek moeilijkere momenten gekend, die gelukkig van korte duur waren. Telkens binnen 1 beklimming. Waar ik snel weer doorkwam na 1 afdaling. Dus dan mag je zeker uitspreken dat je fysiek in orde was voor deze inspanning. 

Een tweede factor, volgens mij nog steeds de meest doorslaggevende, is het mentale aspect van de inspanning. Dit gaf ik vooraf aan als de grootste moeilijkheid van de uitdaging. Het repetitieve karakter, de extreem lange duur inspanning, de tijd alleen, de gedachten die alle wegen opkunnen, de afleiding om je heen, etc. De enige oplossing was om een tactiek te bedenken die me in een tunnelvisie zou krijgen. Een extreme vorm van focus en zelfbeheersing waardoor je in het hier en nu blijft. Deze tactiek bleek ook de winnende te zijn. Ik had vooraf enkele visualiseringen gedaan en tactieken bedacht, zoals: afstanden en duur relativeren door vergelijkingen te trekken met andere beklimmingen die ik eerder al eens had gedaan. Zo wist ik op het punt dat ik nog 200km moest afleggen te relativeren dat dit eigenlijk maar 100km werken was (de helft was bergaf) en dat dit gelijk stond met 2x het traject Calpe-Confrides (een lange rustige klimmend traject van +/- 50km). 

Verder kreeg ik zoveel steunberichten onderweg van collega's van Personal. Sportpraktijk, vrienden, familie, community van Vuelta Turistica, tot zelfs een live interview op Radio 2 in de ochtend om 7u00. Ik was nog in volle afdaling toen ze mij opbelden :D Gelukkig ben ik veilig en op tijd kunnen stoppen. Herbeluister het fragment:

De steun van zoveel mensen was ontzettend hartverwarmend en was zeker een stimulans om door te gaan. Op de middag kreeg ik zelfs wat gezelschap van enkele supporters die een aantal keer mee naar boven zijn gefietst. Hiervoor ben ik hen enorm dankbaar want ze kwamen net bij mij op het moment dat ik mijn eerste keer plat reed!!! Een geluk bij een ongeluk. Want het binnenbandje dat ik bijhad was al kapot aan het ventiel... 1 band weggesmeten + een CO2 bommetje weg. Gelukkig konden zij mij direct depanneren met een extra bandje. Dit was nodig want nog geen 2 kilometer verder reed ik opnieuw lek!!? Ik had al een klein stukje glas uit de buitenband gehaald, maar hier moet opnieuw iets scherps tussen zijn gekomen. We stonden nu met een zestal geparkeerd op een gevaarlijk punt... dus we besloten met een handpomp een beetje bij te pompen en binnen enkele hectometers te stoppen en opnieuw de band te vervangen. De buitenband moest vervangen worden, maar op dat moment hadden we geen buitenband extra bij. Ik was tenslotte in volle beklimming. Ik besloot om een oud trucje toe te passen van het 5 EUR biljet. Hierbij plooi je een biljet stevig op en steek je dit tussen het gaatje van de buitenband en de binnenband. Dit vormt een stevige katoenachtige barrière tegen meer schade. Op deze manier (met een 5 EUR biljet in de band) wist ik mijn tocht verder te zetten. De band zou het op deze manier nog houden tot 22u... op dat moment reed ik opnieuw in het donkere en moest de buitenband wel vervangen worden. Gelukkig stond er toen assistentie op de berg, de buitenband werd al snel verwisseld en ik kon weer verder. Deze mechanische pech bracht me wel een dik uur vertraging op, maar wat is een uur op 19 uren? :D 

Hoe fijn en hartverwarmend ik het ook vond dat deze mensen één voor één enkele keren mee naar boven zijn gereden, toch was ik blij dat ik in de namiddag terug in mijn eigen tunnel kon. Ik wil hier zeker niet ondankbaar overkomen!! Integendeel, maar de inspanning is zo specifiek en afhankelijk van jouw mindset dat ik deze tunnelvisie echt nodig had. Het bracht me rust en zekerheid. 

Een derde en zeker heel belangrijke factor in het succes van deze uitdaging is de voeding. Hoe je het nu draait of keert, je moet blijven tanken, anders gaat de motor sputteren en val je stil. Ik werd hier uitstekend in omkadert door 4Gold - DNA gebaseerde suppletie en voeding. Door middel van hun DNA-analyse kreeg ik vooraf nog meer inzicht in mijn metabolisme, spiervezels, aanleg voor bepaalde inspanningen, gevoeligheid aan bepaalde suikers en andere stoffen, mentale veerkracht, etc. Zo wist ik heel handig te ontdekken dat het gevoel van vaak "vol te lopen in de benen" bij het opgaan van een trap te wijten was aan mijn lichaam dat zelf niet genoeg choline kon aanmaken. Choline is een neuro-transmitter dit de spiercontracties ondersteund. Door Pro-Choline van 4Gold bij te nemen in kuur een aantal maanden vooraf voelde ik al snel beterschap hierin. Ik had ook minder vermoeide benen tijdens en na het trainen.

Voor elke 4 beklimmingen (+/- 2u klimtijd en dus inspanning) had ik 1 plant-based energy bar gerekend. Dit was goed voor een energie inname van 197,39kcal, waarvan 36,92g suikers. Dit aangevuld met 1 bidon (500ml) per anderhalf uur met carbo electro, wat nog eens goed was voor 159kcal, waarvan 34,09g suikers.

Dit was goed voor alvast 1283kcal + 2014kcal = 3297Kcal. 

Omdat je maag van tijd wel wat anders wil, heb ik dit verder aangevuld met gewoon eten, niets speciaal. Een bruine boterham met boter en confituur in de ochtend. Op de middag een beetje droge spelt pasta met olijfolie en extra zout erop. En tussendoor 2 cola's en 3 fanta limon's. 

Je kan al snel de rekensom maken en beseffen dat je die 9000Kcal nooit krijgt opgegeten. Met als resultaat daags nadien: -4,5kg op de weegschaal :D

Er was zelfs een klein momentje rond 21u30 dat mijn maag nood had aan iets bitters, iets anders. Ik heb me dan bovenop de berg tegoed gedaan een een stevige slok koude pils (foto onder)! Dit zorgde wel even voor een reset van de maag. De crew had er niets beters op gevonden om een foto naar mijn vrouw Lara en directeur sportif (El padre) te versturen. Die natuurlijk in paniek schoten en dachten dat ik gek was om nu al bier te beginnen drinken.. Een practical joke die de crew al snel moest ontkrachten om hen gerust te stellen! Hahahaha! 

De belangrijkste sleutelmomenten en elementen waren ongetwijfeld:

1. De mechanische pechmomenten waarbij gelukkig de Vuelta Turistica friends erbij waren om mij te depanneren.
2. De aanwezigheid en steun van mijn vrouwtje Lara en vader Jan. Oneindig veel dank aan hen om erbij te zijn van de eerste seconde in de voorbereiding tot het laatste glas wijn bij thuiskomst :) Zonder hen had dit alvast niet mogelijk geweest.
3. De ontelbare steunberichten en aanwezigheid van alle supporters ter plaatse en vanuit België 
4. De op 3 na laatste beklimming: het was opnieuw pikdonker en er kwam een stevige wind opzetten vanuit het dal. Die wind dreigde me even mentaal te kraken. Ik kwam toen boven en ben even afgestapt en in de koffer gekropen... helm af, schoenen uit,... even in mezelf gaan praten. Waarna ik de moed weer vond en zonder omzien en iets te zeggen op de fiets ben gestapt en terug naar beneden ben gereden voor de laatste 2 beklimmingen.
5. De apotheose bij het bovenkomen van de laatste beklimming, waarbij ik pas na het overschrijden van de meet pas besefte welke sfeer ze aan het bouwen waren op de top van Coll de Rates. Door de tunnelvisie had ik dit bijna niet waargenomen. De stero-volumebak van de auto open, met telkens toepassende liedjes, lichtjes om het einde van de tunnel aan te kondigen, sfeer en gezang, familie en vrienden die me stonden op te wachten... jaja ik werd er emotioneel van.

Het was veruit één van de meest waanzinnige en tegelijk unieke ervaringen uit mijn leven durf ik te zeggen. Het volledig één kunnen zijn in lichaam en geest. De fysieke inspanning, de uitdaging, de sfeer, de gezelligheid, de eenzaamheid, de pracht van de omgeving, de stilte van de ochtend en de nacht, het rumoer van de dag, de Spaanse zon, de emoties, etc. Maar je leert vooral jezelf weer beter kennen. Zowel fysiek, mentaal, psychologisch en spiritueel. 

Aim high, dream bigger! Dat is mijn leuze, en blijf ik achter staan. Deze uitdaging was een stap in het duister, maar een stap met enig vertrouwen. Een stap die ik zelf bewust heb genomen en mij heel veel heeft bijgeleerd. Een ervaring om nooit meer te vergeten en zeker waard om het delen met anderen. Ik bied je ook graag inkijk in mijn Strava rit: 

Ik dank iedereen van harte voor de steun, voor de aanwezigheid, voor de liefde, voor mij mezelf te laten zijn:

• Lara xxx (for being the love of my life and the shoulder to support on)
• Papa (voor de bezorgdheid en aanwezigheid, jij geniet er ook van en dat zag ik)
• Lore, Yentl, Kobe (project studenten van Thomas More)
• Jan, Thomas, Dries (Veeloheero, PR en supportersclub)
• Michael, Laura (party-crew, collega's en friends for life)
• Thomas (voor de beklimmingen samen)
• Geert, Eddy, Stijn, Bjorn, Christophe (voor de beklimming samen en de depannage)
• Frank, Anneke, Tim, Ann, Elke, Lara, Luc, Kris, Herlinde, Hilde, Stefan, Lars, Lore (deelnemers van De Warmste Fietsvakantie en tegelijk de Gezelligste mensen)
• Inge (Vuelta Turistica)
• Jurgen (Vuelta Turistica)
• Alle Vuelta-Turistica Friends!! (voor jullie steun)
• Charlie, Joachim, Margaux, Livia, Tine, Nico, Anneleen, Jasmine, Thimo (Personal. family)
• Sophie Kruijswijk van CCS (uitstekende logistiek)
• Brent, Gils en Timothy van 4Gold (voor de jarenlange partnership)
• Alle partners: Sport at Thomas More, G-Sport Vlaanderen, Fietsatelier, Foundation Mechelen, Webhero, Body-World, Révvi, VeeloHeero, 4Gold, Vuelta Turistica

Wil je na het lezen van dit artikel misschien zelf ook professioneel advies om een doel te bereiken of om jouw prestatie te verbeteren??